یکی دو روزی است که صحبت های شهاب حسینی در جشنواره فیلم فجر ُ حسابی مورد توجه قرار گرفته است و عده ای در حال تقدیر و بزرگداشت او هستند و عده ای هم در حال فحاشی و بد و بیراه گفتن!
شخص شهاب حسینی برای من یکی از محترم ترین و البته کاربلدترین بازیگر های تاریخ سینمای ایران است. هنوز که هنوزه طعم شیرین تماشای عباس بابایی با نقش آفرینی او زیر زبانم است! و البته خیلی از حرف هایی که زده است را هم به شدت قبول دارم!
اما...
بیایید چند قدمی عقب بیاییم
چه اتفاقی افتاده است؟
یک بازیگر، آمده است درباره مسائل مذهبی سیاسی و فرهنگی کلی حرف زده است. خود به خود با شنیدن این گزاره یاد هشتگ هایی مثل #سلبریتی_بی_سواد و واکنش های تندی که اخیرا هم بسیار مرسوم شده است به اظهار نظر های سلبریتی ها می افتم! 

مگر ما ها همواره انتقادمان این نبوده است که چرا سلبریتی ها در زمینه مسائلی که تخصصی در آن ندارند اظهار نظر می کنند. حال چه شده است که حالا که یک بازیگر پیدا شده است که حرف هایی موافق آن هستیم را به زبان آورده، دیگر برایش هشتگ نمی زنیم؟
نکند سلبریتی تا وقتی بی سواد است که حرف هایش مخالف نظر ما است؟ تا وقتی نباید حرف بزند حرف هایش را قبول نداریم؟ و همین که حرف های موافق ما را بزند حسابی تحویلش میگیریم و سر دست می چرخانیمش؟
یقینا این استاندارد دوگانه، روزی، جایی که نباید کار دستمان می دهد...
هنوز جای تتلو درد می کند!